Η Εταιρεία Λιπασμάτων ιδρύθηκε το 1909 με εταιρικό κεφάλαιο 2.000.000 δρχ. –διαιρεμένο σε 20.000 ισάξιες μετοχές– και μετόχους πλήθος κεφαλαιούχων, επιστημόνων, χημικών, γεωπόνων και μηχανικών, αλλά και απευθείας συμμετοχή των τραπεζών. χημικών προϊόντων.

Η βιομηχανική μονάδα της Εταιρείας Λιπασμάτων εγκαταστάθηκε στην παραθαλάσσια περιοχή του κάβου Κράκαρη σε έκταση 57.380 τ.μ. που άνηκε εξ αδιαιρέτου στους Λεόντιο Οικονομίδη και Νικόλαο Κανελλόπουλο. Δυτικό όριο του οικοπέδου αποτελούσαν τα δημοτικά σφαγεία Πειραιά και ανατολικό το ναυπηγείο Βασιλειάδη. Τον Οκτώβριο του 1910 ολοκληρώθηκε η κατασκευή των εγκαταστάσεων και η αγορά των μηχανημάτων –για τα οποία δαπανήθηκαν 1.375.000 δρχ.– και το εργοστάσιο ξεκίνησε να λειτουργεί με ατμομηχανή 600 ίππων. Αρχικά λειτούργησαν οι μονάδες παραγωγής θειικού οξέος, θειικού σιδήρου, υπερφωσφορικού ασβεστίου και οξέων. Επιπλέον κατασκευάστηκε προβλήτα και ταινιόδρομος για φορτοεκφόρτωση των πλοίων με πρώτες ύλες και εμπορεύματα.

Η ίδρυση της Εταιρείας Λιπασμάτων επισφράγισε την ανάπτυξη της βιομηχανικής ζωής της περιοχής, αλλά κυρίως οριοθέτησε την εξέλιξη του –αδιαμόρφωτου έως τότε– χώρου, λόγω του μεγέθους και του είδους της• σε περισσότερα από 200 στρέμματα κατασκευάστηκαν 100 και πλέον μονάδες δομημένης επιφάνειας που ξεπερνούσαν τα 140.000 τετραγωνικά μέτρα. Στην απέραντη αυτή έκταση παράγονταν ποικίλοι τύποι χημικών λιπασμάτων, φωσφορικό και θειικό οξύ, χρησιμοποιώντας πλήθος πρώτων υλών προερχόμενων από το ζωικό βασίλειο, τα ορυκτά και την ατμόσφαιρα. Όταν ξεκίνησε τη λειτουργία της, το 1910, απασχολούσε περίπου δύο εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1920, το προσωπικό έφτανε τους 1.850 εργαζόμενους. Το εργοστάσιο επικύρωσε την ένταξη της περιοχής στην παραγωγική ζώνη, επιβάρυνε τον περιβάλλοντα χώρο –λόγω της ίδιας της φύσης της χημικής βιομηχανίας– και διαμόρφωσε του όρους της οικιστικής εγκατάστασης που θα ακολουθούσε η Δραπετσώνα – ακόμα και μετά το οριστικό κλείσιμό του.